تقدیم به دانش آموزانِ . . . .
از راه رسید امتحانم افسوس که تنبل زمانم
او می رسد وبه اوج افلاک می رسد زترس او فغانم
جزحیله گری چاره چه سازم جز تقلبی راه چه دانم ؟
من که در کلاس دادم آزار آن دبیر خوب مهربانم،
از شدت پرحرفی بسیار، خود درد گرفته بد دهانم
از درس و کلاس و ازمعلم جزیک شبحی دگرچه دانم؟
هرچه تنبل ست هست یارم بد بخت ترند دوستانم !
هر چند معلم عزیزم، می کرد نصیحتم که جانم:
این گونه مباش دانش آموز آویزه نشد به گوش جانم !!